آزمونهای دیگری در راه است

حماسه 9 دی شکل گرفت  و همانطور که رهبر معظم انقلاب فرمودند روزی است که در تاریخ ماندگار خواهد شد.اما 9 دی چرا باید شکل میگرفت ؟ و حرمت عاشورا چرا باید شکسته میشد که این حماسه شکل گیرد؟ و چرا ما باید دست رو دست بگذاریم  تا این مصیبتها و اتفاقات شکل بگیرد.از طرفی باید به شجاعت فتنه گران آفرین گفت که با وجود علم بر دستگیر شدن و شناسایی شدن و احتمال از خشم مردم و عزاداران حسینی  و عواقب این کار باز هم برای آرمان خود پیش قدم شدند و به خیابانها آمدند  و هرکاری که خواستند انجام دادند و باید به خاطر این شجاعت به آنها آفرین گفت.
اما در طرف مقابل امت حزب الله قرار دارد که گویا منتظر است تا گروهی اهانت کنند  تا بعد از اعلام راهپیمایی در آن شرکت کنند  و اتفاقات روی داده را محکوم کند . امام (ره) میفرمودند که : اشتباهی که ما کردیم این بود که به طور انقلابی عمل نکردیم و فرصت دادیم به این قشرهای فاسد  اگر ما از اول به طور انقلابی عمل کرده بودیم، قلم تمام مطبوعات را شکسته بودیم و روسای آنها را به محاکمه کشیده بودیم و حزب های فاسد را ممنوع اعلام کرده بودیم و روسای آنها را به سزای خودشان رسانده بودیم و چوبه های دار را در میدان های بزرگ بر پا کرده بودیم و مفسیدن و فاسدین را درو کرده بودیم، این همه زحمت ها پیش نمی آمد ...((صحیفه نور ج 8 ص 251)) .
اما ما نشسته ایم تا طرف مقابل بکوبد تا بعد ما در راهپیمایی ها محکوم کنیم. یک روز قبل از 9 دی یکی از دوستان را دیدم و به او گفتم که بیا فردا با هم در راهپیمایی شرکت کنیم  که در روز 9 دی مشغله ای پیدا کرد و گفت حالا در را پیمایی بعدی  شرکت میکنیم .آیا باید منتظر اتفاقات بعدی بمانیم . واقعا منتظریم که اتفاقاتی و حرمتی شکسته شود تا دوباره دست به راهپیمایی بزنیم

 

 

نمونه این مساله را در قم مشاهده کردیم که در روز فوت  آیت الله متظری فتنه گران به قم آمدند . گویا قمیان هم در خانه های خود مانده بودند و صحنه را برای حضور آنان خالی کرده بودند و یا شاید هم تصمیم گرفته بودند که به خیابانها نیایند تا مراسم منتظری پرجمعیت نشود . و بعد از شکستن حرمت شهر مقدس و آلوده شدن آن فردای آن روز دست به راهپیمایی زدند  و گفتند که شهر مقدس قم جای منافقین نیست و تهدید کردند که اگر  فتنه گران بار دیگر به شهرشان بیایند با آنها مقابله خواهند کرد. ولی باید به قمیان گفت که  آیت الله منتظری یک بار میمیرد و فتنه گران شاید فقط یک بار به شهرتان بیایند و شما باید وقتی که در صحنه حضور میداشتید حضور نداشتید  که نه فقط قمیان بلکه همه ما و اللخصوص تهرانی ها  که این کارها هم باعت بیشتر متوهم شدن فتنه گران میشود , خوب وقتی که امویان در  فضای سایبر , نماز جمعه,13 ابان ,16 اذر  و .... به خیابانها میایند  و هم جنسان خود را میبینند بر توهم خودشان بر بیشمار بودن افزوده میشود
  و وقتی که ما سکوت را  اختیار میکنیم و در شهر صدای دیگری جز فتنه گران در شهر شنیده نمیشود آنها حق دارند که جز خود کس دیگری را نبینند , و اما باید سکوت را شکست. اما  ما کجای کار هستیم. و جواب اینجاست که ما فقط بلد هستیم محکوم کنیم و دست به راهپیمایی بزنیم وبه سران فتنه و دشمن مرگ بفرستیم و با شعارهایی همانند ((ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند )) و یا پلاکاردهایی با موضوع ((جانم فدای رهبر)) را به دست بگیریم و با انهاعکس بگیریم  .و یا ورامینی های کفن پوشی که به سمت تهران راه افتادند و  فقط به سمت بیت رهبری رفتند ,آیا این فقط یک حرکت نمادین نبود؟,
آیا این مشکل از طرف ما نیست که امروز دشمن سنگرهای خود را از لب مرز به داخل خیابانهای تهران کشانده است ؟ آیا زمان  عمل به شعارها نرسیده . آیا با حماسه 9 دی  حجت تمام نشد؟. آیا زمان مقابله و عمل به قانون نرسیده ؟  آیا زمان آن نرسیده که در هنگام حضور فتنه گران در همان لحظه مردم با فتنه گران مقابله کنند و راه را برای قدرت نمایی آنها ببندند ؟.آیا وقت آن نرسیده است که در این آزمون  های ولایت مداری , هم مردم و هم مسئولان, به جای شعار دادن و محکوم کردن دست به کار شوند و با قاطعیت با فتنه گران برخورد کنند.درود بر بسیجیان جان بر کف تهران که در همان روزهای آغازین فتنه در مقابل فته گران و دشمنان سینه سپر کردند و حتی افرادی هم در همین راه  جانشان را فدا کردند  زمانی در جنگ تحمیلی صد ها هزار نفر به رهبرشان  لبیک گفتند و فدا شدند ,آیا زمان آن نرسیده که سفت و سخت جلوی فتنه گران ایستاد و دست از شعار دادن ها کشید و شعار ها را به عمل تبدیل کنیم  و ما هم فدای رهبرمان شویم و در مقابل فتنه گران و سرانشان  بایستیم و مسئولین  قانون را جاری  و عدالت و وظیفه شان را اجرا  کنند؟
و اما با این برخورد هایی که ما تا کنون  با فتنه ها داشته ایم پس باید منتظر  فتنه ها  و مصیبتهای دیگری هم باشیم؟

 و باید دید در آینده و با آزمون های متعددی که پیش رویمان خواهد آمد  چگونه و با چه موضعی برخورد خواهیم کرد و آیا در آزمون ها سربلند خواهیم بود یا سرافکنده و یا اینکه سکوت خواهیم کرد و یا اینکه مقابله ؟

 

 

یا مهدی مددی